The uttermost importance in those days was that the small groups could hardly rely upon others in bad times: a failed harvest for example was a huge disaster. One was much more dependent on each other, there was no government or public body where you could ask for support. The stress of "I need to save myself" was indeed present and just taking care of enough food and shelter - even in winter - meant a huge investment of time. Work was not a matter of "nine to five", but a way of life.
Ze hadden zeker in de IJzertijd alle tijd - geen stress (NL)?
Het allerbelangrijkste in die tijd, was dat de kleine groepjes nauwelijks op anderen konden terugvallen als het slechter ging: een mislukte oogst was een enorme ramp bijvoorbeeld. Je was veel meer op elkaar aangewezen, er was geen overheid of zo waar je bij aan kon kloppen om steun. Die stress van "ik moet mezelf redden" was er wel en alleen zorgen voor voldoende voedsel en onderdak - ook voor in de winter - was al een enorme tijdsinvestering. Werk was niet van negen tot vijf, maar een manier van leven.
